¿CRISIS?

Despidos, bajos sueldos, precariedad laboral, cierre de empresas, mínimo consumo... estamos tan obsesionados con la crisis que ni tenemos dinero para comprarnos una escalera...
Nos gastamos toda la pasta y más... de nuestros impuestos a través de las administraciones, en subvencionar a empresas y sindicatos para que realicen cursos de reciclado, y lo que es más importante en prevención de riesgos laborales, y resulta que no tenemos unos euritos para comprarnos una pequeña escalera en los chinos...
ahorramos en cascos y solo tenemos uno para cada dos obreros, sólo lo puede llevar el que está más arriba, el que más riesgo tiene de caerse de cabeza..., las manos sin guantes de trabajo no sólo sirven para rascarse los huevos mientras lanzas un piropo soez a la pava de turno que cruza por delante de la obra, las manos están también para aupar al compañero que busca el origen de la crisis en un caño de pluviales o en una acometida de luz...
Galicia es especial y esta instantánea que me pasó mi amigo JC y que captó al vuelo "al volante de su buga", me da la idea de crear un apartado en este blog que titularé GALICIA SIGLO XXI, en el que incluiré instantánea o vídeo de todo lo que encuentre anormalmente normal en mi querida tierra, acaba de nacer el reportero más cañero ¡"preparádevos"!

Comentarios

Anónimo ha dicho que…
É todo un pracer coñecelo, Sr. Ben Gunn;
estou interesada en atopar ese enlace ó apartado "Galicia Siglo XXI". A anormailade do normal retratada e relatada... Momentos nos que tanto ten rir ou chorar. Ó caso é que todo ser vivo sobrevive adaptándose ó ambiente, ecosistema. Entón rexurdiu no espacio sideral un planeta antropocentrista. Ollar ó firmamento invita a outra miras de ridiculizar a contraposición de intereses persoais e sociais. Non é doado atopar consonancia entre eles cando os intereses duns se lucran das necesidades dos outros.
¡O pulpo é o mellor domundo!
Vémonos,
Unha nova lectora
Sr. Ben Gunn ha dicho que…
Bueno si, eu tamen non o atopo, e o que ten as veces ao estar tanto tempo cabreado que un escribe sobre propositos que nunca chegara a cumplir, agora estou cabreado con este teclado porque cando quero meter un acento sale o seguinte
¡v´´emonos!
ves o que quero dicir, que nos vemos...